2006 yılı haziran ayında Peter Beck tarafından kurulan Rocket Lab bugüne kadar 24 başarılı fırlatma gerçekleştirdi. Uzay uçuşlarının maliyetini azaltmak ve küp uyduları uzaya daha sık fırlatmak isteyen Rocket Lab, kullandığı teknolojiyle bunu gerçekleştirmişe benziyor.
Geleneksel bir roket motoru, sıvı yakıtla sıvı bir yanıcıyı birleştirip, elde ettiği itkiyle uzay aracını yukarı fırlatır. Basit bir cümle kurmuş olsam da işlem çok daha karmaşık. Sıvıların süper yüksek hızlarda yüksek basınçlı bir alana taşınması için ayrı turbo pompaları gerekir. Sadece bu pompaları çalıştırmak için ekstra bir donanım ve ilave yakıt gerektiren başka bir motora ihtiyaç duyulur ve bunun maliyeti yüz milyon doları aşar.
Ancak Rocket Lab’ın kullandığı ve neredeyse tamamen üç boyutlu yazıcıyla üretilen Rutherford roket motoru elektrikle çalışıyor. Sıvı yakıtla çalışması yerine, pompalara lityum polimer pilli elektrik motorları veriliyor. Bu, motora ağırlık katan ve sıklıkla motor arızasının kaynağı olan ekstra spagetti tüplerine ve valflerine olan ihtiyacı ortadan kaldırıyor. Elektrikli pompalar daha sonra oksijen ve hidrokarbon yakıtını yanma odasında kolayca birleştiriyor.
Maliyet ise çok büyük bir oranda düşüyor. Şirket, her bir fırlatma için toplam maliyetin 4,9 milyon dolara kadar düşeceğini tahmin ediyor. SpaceX’in roketlerini yeniden kullanarak uzay uçuşunun maliyetini düşürme girişimlerini yakından takip ederken, Rocket Lab, bu yeni tasarımın uzay yolculuğu ile birlikte gelen finansal yükün bir kısmını azaltacağını umuyor.
Beck, “Program, maliyeti azaltmak ve sağlam bir alan altyapısı oluşturmak için fırlatma sıklığını artırmakla ilgili” diyor.
Gezegenimizi çevreleyen iletişim uyduları arttıkça, iletişim anlamında birbirine daha bağlı, daha yakın bir dünyaya yaklaşıyoruz. 3B yazıcıların da sadece evleri fabrikaya dönüştüren ‘hobi’ cihazları olmadığını, endüstriyel anlamda da dünyayı değiştirebileceğini görmüş oluyoruz.
Kaynak: Popsci
