“Bu kış yeni bir arkadaş edindim. Takdir ettiğim birçok özelliği var: Çok iyi bir aşçı, süper becerikli ve tüm macera tekliflerine karşı olumlu. Ama Ryan’a en çok hayran olduğum konu ebeveynlik yetenekleri” diyor yazar Heather McLeod.
Gelişen teknoloji ile birlikte çok daha ulaşılabilir olan video servisleri, sosyal medya ve oyun gibi çocuklar için eğlenceli ve riskli olan içerikler anne ve babaların korktuğu ancak bir şekilde teslim olmak zorunda kaldığı bir çağ problemi haline gelmiş durumda. Bu gibi durumlar için ne yapılacağını pedagoglar veya alanında uzman insanlara danışarak öğrenmeniz çok daha doğru olacaktır ancak bu sırada biz de Medium’da gördüğümüz bir izlenim yazısını en azından fikir olabilmesi için sizlere aktarmak istedik.
Tanıştıkları zaman Ryan’ın çocukları 10 ve 12 yaşındaymış ve 6 saatlik bir araba yolculuğunu herhangi bir elektronik cihaza dokunmadan geçirebiliyormuş. Daha büyük olan kardeş kahvaltı için tüm aileye pastırmalı yumurta yapabiliyormuş. İşte Heather’ın hayran kaldığı ebeveynlik yetenekleri ilk bakışta bunları içeriyormuş, Heather ise işin sırrını Ryan’a sormuş ve bizlerle de paylaşmak istemiş.
Her şeyden önce ebeveynliğin bir seçim olduğunu düşünüyor. İlk duyduğumuzda “ilk nefesinden beri ebeveynlik yapıyorum zaten” diye düşünebilirsiniz ancak olay pek de öyle değilmiş. “Kendinizi hayatta kalma modundan (“Lütfen ağlama artık”) ebeveynlik moduna (“İşte kıyafetler böyle yıkanır”) geçirdiğiniz bir nokta vardır” diyor yazar. Ebeveynlik, sadece çocuğu büyütmek değil ayrıca gelecekte karşılaşacağı her detaya hazırlamaktır.
Aktif ebeveynlik efor gerektirir. Bir insanın en son isteyeceği şey işten eve döndüğünde kendi ihtiyaçlarını arka plana alıp bir başkasının ihtiyaçlarını öncelik edinmektir. Çocuğunuz olsa bile. İşte Ryan, birkaç ‘uyanma seansından’ sonra bu tercihi yapmış. Çocuklarının dış kaynaklarca idare edilmesine bir son vermiş ve odağını çocuklarıyla kaliteli vakit geçirmeye çevirmiş.
Heather, Ryan ve çocuklarının yemekleri birlikte hazırlayıp, beraber yedikten sonra sofrayı kaldırma ve bulaşıkları yıkama işinin paylaşıldığını, sonrasında ise birlikte kart oyunları, tavla gibi oyunlar oynandığını, sohbet edildiğini öğrendiğinde kendi hayatına şöyle bir göz atmış. “Ryan’ın bana yazdığı cevabı okudum ve sonra kendi oğluma baktım; iPad’ine bağlanmış ve Pokemon kulaklığıyla YouTube’da çizgi filmlerini izlerken kahvaltısını yapıyordu. Tembellik ettiğimi fark ettim.”
“Hayatım boyunca birçok noktada ebeveynliğin, çocukların hayatını kolaylaştırmak olduğu fikrini benimsedim. Evlatlarınız bebekken ilgilenirsiniz, ihtiyaçlarını halledersiniz ve istediklerini verirsiniz. Çoğunlukla da ağlamalarını önlemeye veya durdurmaya çalışırsınız. Ama bazı insanlar çocuklarının hayatı boyunca WD-40’ı olmaktan vazgeçmiyor. Çocukların randevularını almaya, şoförlüğünü yapmaya, sorunlarını çözmeye devam ediyor. Çünkü bu daha kolay. Kıyafetleri alıp yıkamak, yemek yaparken Netflix izlemek 10-12 yaşlarında çocukla sohbet etmekten, onlara salata hazırlamayı öğretmekten daha kolay. Ancak, bu tarz basit yetenekleri ebeveynler öğretemeyecekse kim öğretecek?”
Ryan ise çocuklarının hayatını kolaylaştırmaya değil aslında daha da zorlaştırmaya çalıştığını söylüyor. Görevinin, çocuklarını meydan okumalarla, çatışmalarla tanıştırmak olduğunu düşünüyor. Böylece çocuklar güvenli bir ortamda, onları seven bir yetişkinle birlikte hayatı, erken yaşta keşfedebiliyorlar.
“Bir ebeveynin görevi, çocuğunun favori oyuncağını elinden alıp şiddete başvurmadan geri elde etmeyi öğrenmesini sağlamaktır. Böylece problem çözme, kreşte diğer çocuklarla anlaşabilme gibi konularda daha iyi olacaktır”
Yazar Heather, Ryan’dan öğrendiklerini çocuğu üzerinde ‘denemeye’ başlamış bile. Aşağıdaki fotoğrafta, çocuğuyla yaptığı dağ yürüyüşünde çantasını kendisinin taşımasını sağlamış. 8 kilometre boyunca hiçbir yardım almayan oğlu, beğendiği taşları toplayıp çantayı doldurmasına rağmen güçlü kalmayı başarmış.
Kendin İçin Yap
Aktif ebeveynlik yapmak uzun vadede çok iyi bir yetişkin çocukla karşılaşmanızı sağlayabilir ama bunun kısa vadede de bir getirisi var. Öz saygı. Kapı açıcı olmak yerine ebeveyn olmak kendi değerinizi ön planda tutma konusunda da faydalı olacaktır.
Bir gün kendisi beslenme çantası hazırlarken çocuklarının tabletlerinde vakit geçirdiğini fark eden Ryan, hizmetçi gibi hissetmiş ve “eğer çocuklar internette gereksiz videolara ayıracak zamanı bulabiliyorsa, kendi sandviçlerini hazırlamak için de zamanları vardır” düşüncesiyle hareket etmeye başlamış. Bugün artık kural “öğün tamamlanmadan önce cihazlara dokunmak yok” olarak güncellenmiş ve her ne kadar sofrayı hâlâ Ryan hazırlıyor olsa da en azından çocuklar cihazla vakit geçirmek yerine babalarıyla sohbet ediyormuş.
“Bu konuda daha örneklerim var. Ryan ve eski karısı çocuklarını erken yatmaya alıştırmayı başarmış. Ryan, büyük oğluna yumurta yapmayı ve sonrasında tavayı yıkamayı öğretmiş ve şu an yumurtayı çok güzel servis ediyor. Çocuklarına davranışlarını, bıçak kullanmayı, tasarımı, yapı kurmayı, kart oyunlarını ve daha fazlasını öğretmiş. Bu da çocukları eğlenceli, kendinden emin ve gelecek için hazır hale getirmiş.”
“Basit davranışları öğretmek bir başlangıç. Çocuğunuz tarafından bir şeyin emredilmesi ruh emici ve alçaltıcı. Herhangi bir konuda kibarca rica edilmiş olmayı ve karşılığında bir teşekkür duymayı hak ediyorsunuz.”
Eather, yazısını “Oğlum bugün kahvaltısını tezgahta yine iPod ve Pokemon kulaklığıyla yaptı ancak artık akşam yemeklerini masada birlikte yiyoruz ve çay demlemeyi de öğrettim. Bazen yatağıma getiriyor. Ve bazen ceketini giymekte zorlandığında elimi cebimde tutmaya çalışıyorum. Çünkü önünde sonunda, yardımım olmadan çözecek” diyerek bitirmiş.
Bu da ilginizi çekebilir:
[button color=”red” size=”normal” alignment=”center” rel=”follow” openin=”newwindow” url=”https://www.gelecekburada.net/dort-yasindaki-cocuklara-grafik-tasarimi-aciklamak/”]Dört Yaşındaki Çocuklara Grafik Tasarımı Açıklamak[/button]
